Blur + Bendul = My wife


Oleh : aka3k
Hmmm… sapa pakwe aku ek?? Teringin la nak ada pakwe.. tapi x da yang sesuai lagi.. huhu
Teringat zaman universiti dolu-dolu.. waktu tu aku baru keluar dari dewan kuliah.. tetiba roomate aku dari course IT datang berlari kat aku macam kena kejar ngan badak sumbu…
“woi! Budak course aku ngan budak design tengah bergaduh pasal ko! Jom cepat!” minah ni terus tarik tangan aku yang boleh tahan tak gebu ni.. dan aku pun turut sama terkejar-kejar ikut minah ni.. korang boleh bayang tak.. waktu tu aku tengah pakai baju kebaya dgn kain kembang payung.. dah la luas kain ni kureng… bila minah ni tarik aku, tindakan spontan yang dapat aku buat adalah, tarik kain sampai nampak betis aku yang macam orang main bola sepak ni.. coz aku ni dari dulu memang suka main bola sepak kat kampung.. huhu.. malu aku dah naik satu oktaf waktu tu..
Sesampainya aku kat dewan makan (kononnya tempat dua mamat tu bergaduh sebab aku la), Wati pun terus tarik aku ke arah mamat dua ekor tu.. ala, bukan hensem sangat pun, yang nak gaduh pasal aku yg sememangnya tak lawa ni.. nak buat apa la.. mangkuk betol!
Wati ada gak suruh aku g leraikan mamat berdua tu.. tapi…hmmmm… cuba korang teka apa yang aku buat (aku tengah tanya korang bersama-sama muka yang teramat bosan ni..).. apa?? A) aku leraikan… B) aku blah je dari situ… C) aku cuba order makanan untuk tetamu yang hadir menonton.. dan D) aku order makanan untuk aku sahaja and makan berhadapan dengan tempat diorang gaduh tu sambil pegang wisel yang aku dapat waktu perlawanan bola sepak di kampung dulu (benda ni kenangan tau, so all the time aku bawa g memana)… so korang boleh la pilih…. aku dengar macam ramai yang pilih (B)… hmmm.. salah la.. aku pilih (D).. ini adalah jawapan yang benar dan tidak dapat disangkal lagi.. huhu
Sesudah makanan sampai, aku pun tiupkan wisel… then aku cakap kat mamat dua ekor ni..
“hoi mangkuk berdua, tak yah la nak buat free show kat tempat makan ni.. aku nak makan pun tak senang. Boleh bergaduh kat tempat lain tak?”
Mamat berdua tu terus berhenti bergaduh.. muka kedua-duanya macam blur ngan statement yang aku keluarkan..
Budak design kata.. “sampai hati awak.. saya sayang awak tau.. dulu kan kita dah janji nak kapel sebelum habis sem ni..”
Yang budak IT pulak balas.. “blah! Dia, aku punya! Last month kami dah keluar picnic sesama.. apa kes plak dia nak jadi awek lu?”..ishq! mamat ni.. aku keluar ngan all bebudak futsal, bila masa la pulak aku keluar ngan dia sorang je.. ayat dia tak habis tu..
Dan aku pun menjawab bagi kedua-duanya.. “sorry guys.. both of you are just my best friends.. next week aku akan bertunang ngan seseorang pilihan family aku.. dan korang berdua tak yah la nak buat perkara bodoh macam ni lagi… heran aku, rupa korang ni tak la buruk sangat, awat la yang gi bergaduh macam budak tak cukup akal ni… banyak lagi girls yang lawa-lawa.. gaduh pulak pasal aku yang memang tak cantik langsung ni.. apa kes ni?? Dah la tu.. jangan gaduh-gaduh dah.. korang dah nak masuk 21 tahun.. takkan nak buat perangai macam budak dua tahun sebulan.. wat malu je..”
Budak IT jawab.. “sapa bakal tunang ko tu?”
Aku jawab.. “ntah, aku tak tau. Mak aku pilih. Yang pasti next year, bulan Oktober, adalah bulan pernikahan.. tu je yang aku tau..”
All yang ada kat situ terus bersurai when kedua-dua mamat ni blah dari situ.. hmmm.. aku pun continue memakan makanan yang aku pesan tadi..
“betul ke ko nak tunang dah?” soalan dari mulut Wati pulak..
Aku pandang dia.. aku buat muka selamber.. then jawab.. ” tak. Aku saja je cakap. Malas nak dengar mangkuk berdua tu bergaduh depan rezeki aku yang sedap-sedap ni.. kesian aku ngan rezeki ni.. dari tadi dok menjerit panggil aku suruh masukkan diorang ke dalam mulut aku.. dan disebabkan yang tadi tu je idea yang terlintas kat otak aku, so aku pun cakap la macam tu..”
“Ya Allah minah ni! Aku ingat kan betul.. ko tau tak depa berdua memang syok gila kat hang.. tak da lelaki yang sesaja nak bergaduh pasal pompuan yang bermuka biasa jer macam hang ni kalau diorang tak bebetul suka, tau tak???” muka minah ni garang semacam je waktu tu.. dah aku tak suka kat diorang.. mana boleh nak paksa.. apa la Wati ni.. tu pun tak paham..
Aku jawab.. “daripada aku mainkan perasaan orang, lebih baik aku tinggalkan je.. wat pe nak pura-pura.. memang la diorang sakit sekarang, but at least aku tak tipu yang aku suka kat depa.. aku cuma anggap depa tu kawan je..” muka Wati stil bengang. Aku pulak memang malas nak layan ngan kerenah minah ni yang sememangnya sejak azali asyik mengatur jodoh aku.. bosan la.. tapi aku tak pernah la marah dia ni.. karang dia report kat mak aku all kegiatan aku di uni ni.. boleh kena gantung duit belanja aku berbulan-bulan..
Anyway.. biarlah.. aku dah bagitau apa yang patut.. tapi aku nak tanya pendapat korang.. kalau muka aku ni hanya macam perempuan biasa-biasa je.. tak putih n tak la hitam sangat.. hidung boleh tahan mancung.. gigi tak berterabur, kening macam cukur skit, mulut tebal skit but tak la macam Jolie, mata yang boleh tahan bulat.. boleh dikira lawa ke??
Bagi aku, aku ni tak lawa n aku rasa aku ni tak layak untuk menjadi rebutan.. aku tak sopan-santun, tak mesra alam ngan bebudak lelaki sangat, tapi kira kawan2 tu ada la.. panas baran la jugak.. suka berjimat kalau bab makan but if nak beli barang aku akan jadi sangat boros.. sangat titik beratkan kebersihan.. cepat was-was bila nak solat kalau tempot or baju kotor.. moody… all of these adalah sifat aku yang sebenar.. korang rasa aku ni layak ke jadi rebutan if my perangai macam ni??
Seriously! Aku memang tak tau apa yang boys pandang kat aku.. aku rasa yang aku ni banyak kekurangan.. and sometimes tu, aku nak je cakap kat sesapa yang berkenan ngan aku.. ‘tak yah la berkenan kat saya.. nanti awak akan menyesal sebab tak tahan ngan perangai saya yang buruk ni.. lebih baik awak suka kat perempuan yang sopan-santun.. diorang lebih sesuai untuk orang yang baik macam awak ni’… amacam? Best tak ayat aku kalau nak tolak hati orang nanti.. kalau korang rasa ada kekurangan dalam ayat ni.. tolong bagi respon di alamat email : badaksumatera_hensem@hotmail.com… ni alamat email ayah aku tau.. kalau korang berani, bagi la email.. hahahaha
*************
Aku rindu dia.. seriously! Aku memang rindu dia. Tapi aku tak tau dia sapa.. hati aku rasa rindu yang teramat sangat waktu ni.. tapi aku memang tak tau kepada sapa aku nak tuju rindu ni.. korang penah rasa tak perasaan ni?? Aku tak tau nak luah kat sapa.. karang kalau aku cerita, aku takut orang lain kata aku gila.. tapi, ni yang hati aku rasa. Kepala hotak and hati aku memang rasa rindu yang menggebu sesangat di kala ni.. but for who? Kalaulah ada orang boleh jawab soalan ni.. aku sanggup bagi dia seratus ringgit.. just bagi tau je sapa yang sepatutnya aku rindu.. huhu..
Yang pastinya bukan bebudak yang bergaduh di uni dulu.. depa pun dah kawin.. yang aku tau, kedua-duanya kawin ngan pilihan family.. siap sorang tu dapat kembar lagi.. Alhamdulillah.. moga-moga bahagia sampai akhir hayat..
Aku je yang stil single lagi.. ada la jugak yang bertanya.. tapi… hmm.. aku malu pulak nak cerita kat korang.. tapi aku nak bagi tau jugak ni.. hehe.. yang datang tu, aku tak berapa nak bekenan coz…hmm… coz… hmm… janji jangan gelak!! Senyum pun tak boleh!! Sebab… sebab… dia datang pinang kakak aku.. tu yang aku frust menonggeng.. Abang Jai datang pinang kakak aku yang tak tau masak tu… jadi, secara automatik, aku jadi tak bekenan ngan dia.. logik tak alasan aku tak bekenan kat dia?? Hehe.. tak la.. bukan abang Jai ni.. Cuma yang datang meminang tu, sepupu aku sendiri.. tu yang aku tolak.. tak minat nak kawin ngan orang yang aku kenal dari kecik.. tak adventure langsung.. kalau boleh aku nak yang dari luar negara.. thailand pun jadi la.. haha.. ehh.. tak la.. sesapa pun boleh.. kalau korang nak masuk meminang pun tak pe.. tapi before datang, bagitau dulu, aku nak mekap tetebal skit bagi jadi macam opera cina.. nak test korang memang bebetul suka kat aku or tak kalau muka aku solek jadi macam tu.. hehe..
September 2009, masalah datang! Wahai sahabatku yang ada di luar sana, bersiap sedialah anda. Sesungguhnya kita akan melancarkan satu misi peperangan yang maha dahsyat! Aku akan roger korang bila sampai waktu tu.. anda semua diminta hadir ke rumah aku yang beralamat di No. 3, Jalan Ikut Suka Korang, yang pastinya di Malaysia…hahaha
Mak aku wat kejutan tahap nuklear kat aku.. dia minta aku balik sekurang-kurangnya sebelum pukul 8.00 malam pada 08.09.2009.. sebabnya… arghhhhhhh!!!! Aku tak mau cakap! Sesunguhnya aku teramat bengang ngan mak aku yang tercinta tu.. korang mesti nak tau apa yang dah jadi kan?? Teka la…(sambil buat muka nakal n kening double jerk lagi).. teka la cepat (baca ngan suara manja tau).. aku tak sabar nak bagi hadiah kepada sesapa yang teka ngan betul ni.. hehe
Apa? Aku kena kawin? Hahaha… mintak maapp.. jawapan itu salah sama sekali… hahaha.. bukan aku la yang kena kawin.. tapi adik aku yang berumur 25 tahun tu yang akan kawin.. huhu.. dia langkah bendul.. aku tak kira, aku dah cakap kat mak aku, aku nak cincin dari Habib Jewels yang berharga RM5000 ke atas je.. cos minah ni dah langkah bendul aku.. huhuhu.. kenapa aku tak laku lagi ni?? Nyesal aku tolak mamat yang gaduh time uni dulu, kalau kutahu yang aku akan dilangkahbendulkan, akanku terima sahaja pinangan dari salah sorang mamat tu dulu… huhuhuhu
Heypp! Tak baik merungut ngan apa yang dah lepas! Tetiba hati aku marah ngan diri aku sendiri… oppss sori.. ok, aku tak merungut lagi..
10.00 pagi, 09.09.2009.. tarikh keramat bagi Suriana binti Shahrin.. merangkap adik aku yang baru habis blajar tu.. untungnya dia, dapat husband yang kerja sebagai pensyarah tempat dia blajar dulu.. kenapa pensyarah aku dulu tak nak pikat aku ek?? Tapi kan, kalau depa pikat pun aku tak mau.. huhu.. all dah tua.. tapi kalau anak depa yang nak kat aku, aku nak gak arr.. but kena lulus ujian saringan dari mak n ayah aku dulu la.. hehe
12.00 tengah hari, 09.09.2009.. aku tengah susun makanan untuk pengantin. Waktu makan beradab dijangka pada pukul 1.50 petang.. tapi aku tengok adik aku dah sental makanan kat dapur dari pukul 11 pagi lagi.. haila budak tu.. aku dah kata jangan makan bebanyak.. nnti baju pengantin sendat.. tapi dia wat dono je.. hah.. nanti mula la panggil aku and suruh pakaikan kat dia baju yang boleh bagi shape kat pinggang tu..
Aku dah kata! Pukul 1.25 petang aku dah dipanggil utk uruskan adik aku yang sorang ni… aku heran betol la macam mana hubby dia tu boleh bekenan kat dia.. hubby dia tu kering tahap cipan n adik aku ni chubby macam mak aku.. tapi ni lah yang dikatakan jodoh.. huhu
1.50 petang, makan beradab bermula.. jeng jeng jeng.. adik aku wat hal pulak.. ada ke dia nak berak di saat-saat genting yang macam ni… aku rasa nak pancung minah tu di kala ini.. tu lah! Aku dah pesan jangan makan banyak, ni lah jadinya!
Last-last.. mak n ayah aku yang ganti diorang makan beradab.. adik aku stuck kat dalam toilet nak dekat dua jam..
3.00 petang, 09.09.2009.. saat yang amat haru lagi cemas dalam hidup aku… ayah aku minta aku nikah ngan abang kepada hubby adik aku yang akan bertolak ke UK lagi dua minggu! GILA!!!! Aku cakap benda ni kat ayah aku… ampun ayah, Aya tak sengaja.. tapi ayah aku terus pujuk aku supaya kahwin gak ngan mamat tu.. ayah aku ni dah kena sampuk ke ngan mamat tu??
Aku tanya kat ayahku yang tercinta tu, apa sebab yang paling kukuh why this Suraya binti Shahrin must get marry with that guy yang aku tak pernah jumpa langsung?? Ayah aku jawab..
“sebab kamu dah berumur 30 tahun dan budak tu dah berumur 35 tahun. Sebab kamu tu hanya ada masa 10 tahun sahaja lagi untuk mengandung sebelum kamu berumur 40 tahun dan sebab ayah bekenan tengok si Firdaus tu yang ayah rasa boleh jaga kamu yang berhati batu ni. Dan sebab yang last sekali, ayah dah malas nak tolak pinangan orang lain terhadap kamu yang entah bila nak terbuka pintu hati kamu ni untuk orang lelaki!”.. ayah terus duduk tepi mak lepas dia bagi all alasan tu.. muka dia macam dah malas nak layan kerenah anak pompuan dia yang tengah ni..
Apa yang aku perlu buat di saat ni?? Tolong aku guys.. aku rasa macam nak lari je dari sini.. yang si Firdaus ni pun satu hal.. awat la yang tak tolak je cadangan ayah.. asyik diam dari tadi.. mujurlah kami tengah bercakap di ruang tamu tingkat atas rumah ni.. kenduri hanya melibatkan bahagian bawah.. kalau tak, mesti aku malu gila ngan orang ramai yang akan tahu bahawa aku kena paksa kahwin dengan mamat mana ntah ni… arghhhh… aku tension!!!
Aku terus blah masuk bilik aku. What should I do?? Hmmm.. Aku amik air sembahyang, n then buat solat sunat hajat n istikarah…
“Sayang, bangun.. dah lewat ni” suara Firdaus yang baru jadi hubby aku kedengaran.. HUBBY?? Bila aku kawin? Aku terus buka mata.. Firdaus tengah senyum.. kacak! Manis pun ada.. bagi biji mata aku la.. coz aku sorang je yang pandang dia di kala ini..
“bila saya kawin ngan awak?” dia senyum.. dia tak jawab pun.. yang dia buat, cium dahi aku n terus keluar dari bilik…
Dan yang paling tragis lagi memalukan adalah… aku boleh gi jerit “FIRDAUS, TUNGGU AYA! AYA SAYANG FIRDAUS!”
Dan.. dan…dan.. bila aku buka mata, aku nampak mak, ayah, Suriana n hubby dia serta si Firdaus di depan mata aku.. Oh God! Aku kat mana ni.. kenapa mata aku rasa berair ni.. aku tengok jam, pukul 6.30 petang! Ya Allah, aku tak solat asar lagi…
Aku rasa macam nak masuk dalam lubang jamban je di saat ni.. muka kelima-lima makhluk di hadapan aku tengah senyum-senyum macam aku dah buat sesuatu yang … argh!! Susah aku nak cakap!! Korang paham-paham sendirilah!… ARGGGGGGHHH! Aku malu.. tolong aku guys.. aku rasa nak tumpang tidur di bilik korang yang tengah baca kisah ni… ketahuilah bahawa aku teramat malu di saat ini… huhuhuhu
7.30 malam, 09.09.2009.. aku bagi kata putus kat ayah aku yang dikasihi…
“Aya setuju kawin dengan Firdaus.. tapi Aya nak akad nikah je..”
Ayah n ibu senyum sejurus aku melafazkan kata-kata yang aku pun tak tau aku kutip dari mana tu.. but deep down in my heart said, kalau ini yang boleh membahagiakan hati mak n ayah, aku sanggup berkorban… chewah… so all girls yang ada di luar sana, ikutilah jejak langkah akak yang baik lagi taat ini.. hahaha
8.30 malam, 09.09.2009… aku dah sah jadi isteri kepada si Firdaus ni..
03.07 pagi, 10.09.2009… aku lari balik Selayang untuk urusan kerja aku yang berlambak kat ofis tanpa memberitahu sesiapa pun yang ada di rumah.. termasuklah my hubby..
*********
Alahai minah ni… mana la pulak ko pegi.. aku tak tau nak jawab apa kat mak and ayah. Jenuh diorang dok soal siasat aku sama ada aku ada gaduh or tak ngan ko semalam.. of course la aku cakap tak… dah ko tido pukul sembilan malam.. nak sembang pun tak sempat apatah lagi nak bergaduh…
Aku terjatuh hati kat minah ni sejak kali pertama aku tengok gambar dia dengan Ana iaitu wife adik aku.. muka dia biasa-biasa je.. but my heart feel something wrong bila aku tengok senyuman dia dalam gambar tu..
Aku tak tau nak describe perasaan ni.. aku cuba risik kat Ana sama ada dia ni ada teman istimewa or tak lagi.. adik dia cakap dia ni hati batu.. habis semua yang masuk meminang ditolaknya.. adik dia siap cakap lagi, yang kakak dia ni akan minta cincin kawin hanya dari Habib Jewels yang berharga sepuluh ribu ke atas sahaja dari sesiapa yang datang meminang tu.. dan aku rasa hanya disebabkan itulah minah ni sampai sekarang tak kawin-kawin lagi..
But, sewaktu aku jumpa dia buat kali pertama pada pagi semalam, aku tak nampak pun yang dia ni jenis mata duitan yang macan Ana cakap tu.. aku rasa dia ni jenis suka takutkan orang je la. Tapi tak bermaksud pun nak cincin yang memahal macam yang Ana cakap tu..
Aku try minta nombor tepon Aya dari Ana.. Ana cakap yang dia cuma ada nombor tepon ofis.. akak dia ni memang sengaja tak nak pakai handphone.. takut mak and ayah selalu desak dia kawin..
Waduh-waduh minah ni.. awat la yang takut sangat ngan kawin ni.. nak kata otak sempit, aku rasa kerja dia manager.. takkan la benda yang ada komitmen yang macam ni pun nak takut.. ishq.. tak paham aku ngan this lady..
Everything yang perlu dibawa ke UK dah siap aku packing.. dah seminggu aku kawin.. tapi minah ni tak penah call aku.. aku tau dia tak sedia ngan perkahwinan ni.. tapi, dia juga perlu paham yang hubby dia ni akan meninggalkan Malaysia ni lagi seminggu n that lady should realize that dia tak pernah mintak kebenaran aku untuk balik ke tempat kerja dia tu after we’re getting married. But, aku dah maafkan dia.. cian dia, dah la kena kawin secara mengejut, nanti kalau aku paksa ikut aku gi UK pulak, lagi terkejut otak and hati dia tu.. hua3.. karang tak pasal aku jadi duda before fourty..
Pape pun.. aku nak bagitau satu rahsia kat korang ni… bahawa aku, Mohd Firdaus bin Mohd Fuad adalah suami kepada Suraya binti Shahrin, yang aku telah kahwini sejak seminggu yang lalu, dengan ini ingin meluahkan rasa rindu yang tak tertanggung dah terhadap wife aku yang macam Julia Roberts tu.. huhu.. awatlah yang dia gi jadi Runaway Bride pulak sekarang ni?? Aku takut nak gi opis dia untuk jemput dia datang umah aku ni..huhu.. karang takut dia jadi sawan pulak bila nampak muka aku kat sana..
Kepada sesiapa yang mengenali wife aku tu.. tolonglah sampai salam jemputan aku ni kepada dia.. sesungguhnya suaminya ini menjemput isterinya itu untuk datang tinggal di rumah kerana suaminya ini akan pergi melanjutkan pelajaran lagi seminggu sahaja lagi… hahah.. poyo tak ayat aku??
*******
Dua hari sebelum aku berangkat ke UK.. si Aya ni tetiba muncul di depan pintu kondo aku.. siap dengan muka bengang lagi.. takkan aku yang buat salah kot?? Setahu aku, aku belum pernah bercakap dengan dia pun lagi..
“kenapa ni? Awak ada masalah ke? Macam mana boleh datang sini memalam macam ni??”
Minah ni tak jawab pun, but terus je masuk rumah aku n menonong ke jamban yang terletak di dapur..but, macam mana dia tahu jamban aku ada kat dapur??..hmmm.. konpius aku.. dia kembali ngan muka masam.. ah, sudah! Aku dah la tak pandai nak pujuk orang, kalau dia buat muka macam ni, aku nak buat apa pulak? Nak pujuk macam mana? Kami diam je.. but lepas setengah jam, minah ni tau pulak bercakap..
“makanan ada tak? Saya laparlah..”
“ada. Kat dapur. Saya masak ikan masak asam” muka minah tu terus bercahaya.. macam budak-budak..
Selesai makan, aku terus tanya dia lagi..
“macam mana boleh datang sini ni? Awak tau tak yang saya akan pergi lagi dua hari?”
Dia angguk..
“mak dan ayah datang opis tengah hari tadi. Depa marah saya sebab lari macam tu je lepas kita akad nikah.. depa paksa saya amik cuti esok n lusa dan paksa saya datang umah awak. Tadi pun, depa yang tolong hantar. Tapi tak sempat naik sebab nak kejar bas pukul lapan nanti..”
Ooo.. patutlah muka macam tu.. kena paksa datang sini.. kami terus diam.. tengok tv.
Minah ni tertidur kat depan tv.. alahai, nampak cute la pulak.. iman, tolonglah bertahan.. jangan jadi tak tentu hala macam ni! But, she is my wife, boleh je kalau aku nak kiss sikit.. jangan.. hati aku terus bercakap.. tapi yang peliknya, aku tak ikut pun cakap hati aku.. aku buat je apa yang aku pikir tu..
Minah ni tersedar. Alamak kantoi!
“uhhh.. dah pukul bape ni?”
“8.15 malam”
“alamak, saya tak solat lagi! Ada telekung tak kat umah ni??”
“ada, kat bilik tidur kita. Baju awak pun ada sekali.”
“macam mana ada telekung n baju saya kat sini? Mak bagi ke?”
Firdaus geleng..
“hmmm… saya beli. Lepas saya balik sini ari tu, ingatkan nak jemput awak.. tapi tak berani. Takut awak lari bila jumpa saya..”
“ooo.. k lah kalau macam tu, thanks you.. saya gi solat dulu..”
********
01.03 pagi..
Minah ni dah tidur.. aku pulak duduk termenung tengok muka dia.. macam tak de keja je aku ni.. dah aku tak boleh nak tido, nak buat macam mana?? Tetiba minah ni menggeliat. Alahai, comelnya! Parah dah hati aku ni..
Muka dia terus terkejut bila nampak muka aku depan dia.
“awak buat apa ni?”
“tak buat pape.”
“kenapa duduk sini?”
“saja”
Dia terus cuak.. ala, aku bukan buat apa pun, just pandang wife aku yang akan aku tinggalkan lagi dua hari.. tu pun nak cuak.. apalah minah ni.. tetiba idea merapu aku datang..
“kalau saya nak jadikan awak sebagai hak saya sebelum saya pergi ni, boleh tak?”
Muka dia blur.. “kan saya dah sememangnya hak awak. Nak jadi hak apa lagi?”
Hmmm… patutlah minah ni tak kawin-kawin, minah blur rupanya.. apalah nasib aku dapat yang lurus bendul yang macam ni??
“I mean, as my real wife..”
“saya memang real wife apa.. kita akad nikah kan malam tu? Real la tu.. takkan berlakon kot?”
Aku rasa macam nak menjerit je pada ketika ini… iman aku dah tipis ni.. minah ni… ada yang kena jugak nanti..
“saya nak kita jadi macam ni..” ehem..ehem… tutup mata korang!!
Korang paham kan apa yang berlaku lepas tu.. alahai, kalau korang tak paham jugak, korang ni memang tak boleh kawin.. aku jamin pasangan korang pun akan merana macam aku coz dapat yang bendul..
Keesokkan paginya..
“kenapa awak tidur tepi saya ni?” Ya Allah, minah ni blur lagi..
“awak tak ingat ke semalam kita buat apa?”
Dia geleng.. Fuh!! Aku dah rasa macam nak menjerit sesangat ni.. tension aku ngan minah ni!
“tak pe la kalau awak tak ingat. Tapi yang pasti, before solat subuh, mandi wajib dulu, karang tak sah pulak solat tu..”
Dia angguk.. ntahkan paham ntahkan tidak.. alahai minah ni…
Suraya bangun untuk mandi.. aik.. awat lain macam je ni?? Selimut terus diselak.. ada… red colour.. aku dah????
ARGHHH… aku dah ehem ehem!! Patut la mamat tu suruh mandi wajib.. oooohhhoooooii.. malunya.. macam mana boleh tak ingat??.. adalah dalam sepuluh minit aku paksa ingatan aku supaya ingat balik apa yang dah jadi semalam..
Ahah! Aku ingat.. dia kata nak jadikan aku as his real wife!! Ooo..oookeyy.. aku dah jadi wife dia yang real.. yes!!
But wait up Aya.. apsal pulak yes?? Ntah, aku pun tak tau.. tapi rasa gembira.. actually lepas jadi runaway bride ari tu, aku harap sangat mamat ni datang jemput aku.. aku nak gi umah dia, tapi aku malu.. dah la ari tu aku yang lari.. cian dia kena tinggal sengsorang.. aku lari tu pun bukan sebab takut.. aku kena gi Indonesia seminggu.. ada kursus.. aku lupa nak bagitau mak n ayah.. aku cuma teringat tentang kursus tu bila aku terjaga dari tidur pada malam tu.. sebab tu la aku pecut keta aku coz nak kejar flight pukul tujuh pagi pada hari yang sama..huhu
23.09.2009, hari ni aku kena hantar my hubby ke KLIA.. flight dia pukul 3.00 petang..
“jaga diri awak. I’allah, kalau cuti semester nanti saya balik jenguk awak”
Aku angguk. Tak tau nak cakap apa.. rasa macam nak nangis je ni.. tapi takkan nak meraung macam budak kecik pulak kat KLIA ni..
“awak pasti ke yang awak tak nak ikut saya ni.. lama tau saya kat sana.. tiga tahun..”
“tak pe lah.. awak pergi utk belajar. Saya tak nak ganggu awak.. lagipun kerja saya kat sini macam mana?”
“awak stop je kerja.. saya boleh tanggung awak.. lagipun kat sana nanti saya kerja jugak.. bukannya tak kerja”
“tak pe lah.. awak je lah yang pergi”.. Firdaus angguk.. aku pulak buat muka kebal macam tak de perasaan.. padahal, aku rasa nak meraung sesangat ni… control ayu Aya!
Aku tak tau lah.. bila aku hidup ngan dia selama dua hari yang lalu, aku rasa macam kami dah kenal lama.. dia macam memahami aku.. aku pulak yang rasa macam kaku coz hadirnya orang yang boleh buat hati dan jantung aku berdegup kencang setiap kali dia ada dekat ngan aku.. huhu.. best jugak rasa macam ni.. aku tak penah lagi rasa macam ni seumur aku hidup.. hehe..
Before dia pergi, dia cakap macam ni..
“Lepas ni saya nak panggil awak sayang or Aya.. and awak kena panggil saya abang or perkataan lain yang show your respect to me..”
Aku angguk… “saya akan bahasakan diri saya Aya.. and akan panggil awak B stands for my hubby.. saya tak nak panggil awak abang sebab awak bukan abang saya..”
Firdaus senyum dan angguk..
Dia dah pergi.. akhirnya dia tinggalkan aku kesorangan di sini.. arghhhh… nak my hubby back!! Don’t leave me!! Tapi apakan daya, itu hanyalah raungan aku di dalam hati.. tak terluah dari mulut ku yang indah ini.. huhu
*******
Two weeks after my hubby left.. aku rasa macam life aku ni kosong.. zero and tak da pape.. dia pun tak penah call aku.. tapi macam mana nak call, aku tak da handphone (hp).. Ahah! Baru aku ingat, Firdaus ada bagi kat aku hp baru.. tapi mana aku letak?? OOHH! Dah ingat, dalam almari.. aku terus amik hp tu and on kan.. fullamak… seratus miskol.. nombor dari luar negara.. huhuhuhu.. nyesal aku tak belajar macam mana nak guna hp.. tapi kalau setakat nak dial tu aku tau la… tak pe la.. nnti Firdaus mesti kol balik… tunggu je lah..
Telefon bunyi!! YESSS!! Aku menjerit..
“Assalamualaikum sayang, buat apa tu? kenapa tak penah angkat tepon ni? Marah kat B ke??” suara dia.. Ya Allah.. indahnya suara tu..
Aku diam.. actually aku tengah tahan nangis pada waktu ni.. aku RINDU dia!! Ya Allah, help Aya!!
“sayang tak nak cakap ke?? Penat B kol tau”.. nada dia macam nak merajuk..
Awat ngan minah ni.. kenapa tak nak cakap? Aku ada buat salah ke??
“sayang”
“hmm..” akhirnya suara aku dapat keluar jugak.. tapi serak sikit la..
“are you crying? Why? Ada yang tak kena ke?”
“Aya rindu B..” aku terus nangis.. “Aya nak B”..
Firdaus tersenyum.. minah blur ni tau rindu jugak rupanya.. ingatkan blur je memanjang..
“tu la.. ari tu B suruh ikut, Aya tak nak.. sekarang dah susah.. Aya nak datang sini tak?”
“nak.. aya nak pergi.. Aya dah berhenti kerja.. Last week Aya stop.. Bagi notis 24 jam n sebulan gaji.. Aya nak B..Aya tak boleh buat apa pun kat sini.. Asyik ingat B je..Aya nak B…” minah ni meraung lagi.. alahai, macam budak-budak..
“hmmm.. ok la kalau macam tu.. Lagi tiga hari B balik. B minta pelepasan kat pihak uni and tempat keja.. Nanti B uruskan semua prosedure before Aya datang sini.. dah, dah.. jangan nangis dah.. wat malu je.. umur dah tiga puluh tapi nangis macam budak umur tiga tahun..”
“Aya buka sengaja nak nangis.. dah air mata ni tak nak berhenti.. aya nak buat macam mana??”
“ha.. tengok tu.. ni duduk jauh pun asyik melawan.. karang kalau duduk sini B tak nak Aya lawan cakap B. Berdosa tau..”
“hmm.. sorry.. Aya tak sengaja..”
HUHU.. aku malu nak ngaku.. tapi hati aku memang rasa rindu sangat dekat dia.. sampaikan aku boleh nampak muka dia kat bos aku di opis.. nasib baik aku tak terkam bos aku tu.. nasib baik bos aku cepat sedarkan aku waktu tu..
“Suraya! Kenapa kamu berdiri rapat sangat dengan saya ni? Nak goda saya ke?? Kalau kamu nak jadi bini nombor tiga saya, silakan.. saya alu-alukan..”
Aku rasa nak lari ke Gurun Sahara je waktu tu.. malu tahap tak hengat dunia dah.. nasib baik aku tak peluk lagi bos aku yang perut boroi tu.. huhuhuhu.. aku malu..
Last-last aku bagi notis berhenti n sebulan gaji kat bos aku.. mulanya dia tak nak lepaskan aku, but bila aku bagi tau yang aku nak pergi ke luar negara and perlu selesaikan misi yang dah lama ku tangguh.. dia lepaskan jugak..
Aku buat solat sunat syukur pada malam pertama aku tiba di UK.. thanks Ya Allah sebab satukan kembali aku dengan my hubby.. aku tak boleh jauh dengan dia.. daripada aku asyik dok ingatkan dia setiap waktu, lebih baik aku ikut aje dia terus n tinggal kat UK ni.. tak lah rasa macam orang angau seperti di Malaysia dulu.. tq Ya Allah..
Aku ada berita baik lagi sensasi yang nak dikongsikan bersama korang ni… aku tau korang akan cakap berita ni tak sensasi pun but untuk aku berita ni tetap sensasi.. lantak lah korang nak cakap apa pun.. aku tak kisah… hahaha..
aku dapat keja kat restoran di sini.. gaji tu boleh la.. tapi ada lagi satu good news.. aku nak jadi mak dah.. hahaha.. tak sampai sebulan aku hidup as a wife, dah nak jadi mak.. Alhamdulillah.. ni lah yang ayah maksudkan dulu tu kan.. aku cuma ada ten years utk pregnant before fourty.. pas tu kena stop dah.. kalau mengandung gak, may be membahayakan kesihatan.. but kalau dah rezeki, takkan nak tolak kan?? Hehe..
Pape pun terima kasih kat korang cos still sudi baca kisah aku yang tak seberapa ni.. aku dah lama nak ucap tq kat korang yang telah bersengkang taik mata untuk baca kisah yang tak menarik langsung bagi aku ni.. tq.. lastly.. hubby aku kim salam kat korang.. dia kata macam ni..
“tq coz sudi baca apa yang isteri saya tulis ni.. tapi saya rasa cukuplah untuk waktu ni sebab sekarang ni dah masuk zone saya pulak yang nak bercerita dengan isteri saya yang tercinta.. korang tak boleh kacau dah! Ok, nite, Assalamualaikum”
Dan aku pun terus tutup lampu.. hah!! Korang jangan bayang benda yang bukan-bukan k.. kami cuma tidur je sebab esok masing-masing kena pergi keja before 8.00 a.m… tata.. Assalamualaikum.. muah for all of you guys.. jangan bagitau my hubby tau yang aku cakap muah ni.. nanti dia jeles.. hahaha

0 comments: